Okulary dwuogniskowe

     Soczewki dwuogniskowe (bifokalne) są świetnym rozwiązaniem dla osób, które potrzebują inną moc soczewek do patrzenia w dal (chodzenie po ulicy, oglądanie telewizji), a inną do bliży (np. czytanie, szycie, majsterkowanie), czyli dla tzw. prezbiopów.

     Taki rodzaj okularów istnieje już od długiego czasu. Okulary bifokalne, czyli dwuogniskowe, to okulary o dwóch („bi“) różnych ogniskach (słowo „fokus” jest pochodzenia łacińskiego i oznacza „ognisko”).

     Aby przez okulary dwuogniskowe móc wyraźnie widzieć w bliży, należy spoglądać przez „okienko”, zwane też "wtopką", czyli przez dobrze widziany z zewnątrz segment w dolnej części szkła okularowego. Dwa szkła o różnej sile łamiącej stykają się na jednej – widocznej także dla osób z naprzeciwka – linii łączącej, przejście pomiędzy różnymi mocami nie odbywa się płynnie, tak jak to jest w przypadku okularów progresywnych. Odczuwalna zmiana ognisk może być dla oczu niekomfortowa i wymaga koncentracji.

     Ważne dla "świeżych" użytkowników soczewek dwuogniskowych:
należy uważać przy schodzeniu po schodach, przy wysiadaniu z tramwaju, czy autobusu. Wówczas trzeba mocno schylić głowę, by patrzeć obszarem do dali, a nie częścią do bliży!

Niestety takie soczewki mają też swoje wady:

• brak wyraźnego widzenia obszarów pośrednich ( przedmioty umiejscowione od 2 do 4 metrów będą mało ostre). 
• w momencie natrafienia wzroku na krawędź części do bliży nastąpi chwilowe zniekształcenie obrazu.
• widoczna na soczewkach wtopka" wskazuje na konieczność potrzeby korzystania z okularów do czytania, a więc zdradza wiek danego użytkownika okularów z soczewkami dwuogniskowymi. Jest to zwłaszcza istotne dla młodych prezbiopów.